100 komada

U zbirci predstavnika najmlađega hrvatskoga pjesništva, lirski subjekt pojavljuje se kao protagonist nekonvencionalnih, dapače "otkačenih" zbivanja, koja se odigravaju u prepoznatljivom urbanom okruženju okupljališta mladih, u jednom autsajderskom, apatičnom i depresivnom raspoloženju unutar generacije što se zatekla na specifičnom "brisanom prostoru" povijesti (post-ratna i tranzicijska vremena) s osjećajem posvemašnjega otuđenja. Samoubistva, opijanja, droge ili seksualni promiskuitet, obavezni su dio mračnog scenarija, u koji Vlado Bulić, svojim naglašeno neobaveznim načinom poetskog kazivanja, ipak uspijeva unijeti podosta mladalačkog šarma, pa čak i humora.